Ölüm -1 Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

ÖLÜM -1
bir ölüm
*
şiirin ana kahramanı sen miydin?
babanın çalıştığı yeri,
şiirin babana yazdığın mektupla başlayacağını
ve diğer mektubunla devam ettiğini
ki onu da hangi arkadaşına yazdığını da
bilmeden ilerlemişti.
anlaşılan şiir mektuplardan oluşuyordu.
öncelikle karakterinin sadece iyi bir oyuncudan ibaret olmadığını,
herkesi çok rahat bir şekilde ikna edip
ve istediğin gibi rolleri dağıtmandan yönetmenliğin de konuşuyordu adeta.
sonrasında kardeşinin sevgilisiyle tanıştığın o kasabada şiir devam ediyordu.
elbette tüm bunları
ve daha fazlasını bilinmeyen arkadaşına yazdığın mektuplardan anlaşılıyordu.
güzelliğinin sadece sen değil çevrendeki herkes farkındaydı
ve bunu bilerek mutlu günler geçiriyordun.
beğeniliyor olmanın sende nasıl bir şımarıklık,
kendini beğenmişlik,
istediğimi elde ederim havaları yaratmıştı,
senin kadar farkındaydı herkes.
savcının kıskançlık,
hakimin kin ve nefret,
avukatın olmayan vicdanın,
savunmanın olmayan adaletin,
içi dışı nefret ve öfkeyle doldurulmuş
cezanın olduğu mahkemende,
uydurma bir suç olan "kadın düşmanı" sıfatıyla yargılayıp,
temiz hakkının olmadığı davandan önce,
ne de güzel sinsice intikam için kendine aşık etmeye karar verip,
o güzel, pozitif, hareketli, canlı, nefes alınıp verilen günler, aylarla geçirmeye başlamıştın
ve homo sapiense bile evrilememişti senin gözünde meğerse.
aşık etmek için denemedik yol bırakmamışsın
ve sonunda kıskançlık, kin, vicdansızlık, adeletsizlik, nefret, öfke
ve intikam kasaların, cüzdanların, dolup taşmış mutluluktan,
senin için büyük bir servetti tüm bunlar.
şimdilerde ölmüş olan bir arkadaşa yazılan mektuplarda
bir gün herkes anlayacak "kadın düşmanı" olmadığını,
aslında yargısız infaz yaptığın homo sapiens olarak bile görmediğin.
ne kadar Reşat Nuri'nin "kadın düşmanı" adlı eserini çağrıştırsa da
ne onun ki gibi başlayacak ne de onun ki gibi bitmeyecekti bu şiir.

Hasan Hüseyin Beydil
26.12.2019