Ölüler beyaz gelinlikleriyle karşılıyorlar göğü,
yürüyorlar 'iyi ki'leri 'keşke'lere bırakarak.
Toprağın tahammülü yok yağmura,
Çocuklar büyümüş artık, çocuklar rahmete aç.
Ölüler öldüklerini biliyorlar,
diriler yaşadıklarından emin,
emin onlar, ölümün: bir daha esmez,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta