Ölüleri Sahra'ya Gömdüler Şiiri - Kağan Şen

etrafı iyice kollamadan tükürüyorum, şehrin soğuk garlarına….
anasını satayım diye başlayan ne kadar cümle varsa,
yalancı şairlerin küçük vefatlarında soysuzlaştırıyorum….
enfeksiyon, fonksiyonlarını yitirip,çıkmak üzereyken herhangi bir arka kapıdan …
aynaya sırtımı dönüyorum,
bu işi daha fazla zorlaştırmadan ehliyet ruhsat soruyorum,
kiralık katilimin makam arabasına….
geçmişim hakkında pek az şey hatırlayabiliyorum, salt renkler barınağında…
bir kadının Sahra’sında ne kadar tanıdık varsa hepsini kandırıp, kumpas kuruyor şairler satırlara…
tel örgüler kalpleri himayesi altına almaya başlıyor içten içe…
kim hangi sözden etkilendiyse bu kısa kirişte,
iki kere resmiyet kazandırırız ödül törenlerinde….

insan külleri yatıyor misafir kalplerin petrol yataklarında…
poşet yolculuklar demleniyor yüzlerinde, sömestre dan dönerken susuzluğum…
aristokrat yalanlar söyleyip,tütsülüyorlar aforoz edilmiş rüyalara…
sevgi ikmali yapıp dönsek rotamıza? ?
bilfiil öylede oluyor seyrediyoruz Sahra’ya
yoldan geçerken görüyoruz
ölüleri Sahraya gömüyorlar
bu durum diğer mahkumlar için emsal teşkil ediyor
kanayan tortularla….

suyun aroması olsa, nefret eden de çıkardı mutlaka! !
(ocak 2007)