Ölüler Suskun Tanık Şiiri - Osman Balkıs

Kanın damardan çekildiği andır
Sözün telaşı kelimeleri birbirine dolanan
Yıllar önceydi kuruyan dudaklardan o sözcük çıkamamıştı
Şimdi kurak,şimdi bozkır bir yürekten
Hangi çağlayan çağıldayabilir
Hangi ırmak dağlara doğru akar
Ve zaman közün üstünde sıcacık bir yorgan

Yıllar sonra deşilen bir yara kabristanda
Ölüler suskun tanık
Sıcak bir gülümseme yüzünde yârin
Hüznün sarı gül olduğu
Beyaz tülbentler ardında
Kaç mevsimlik hayaller saklanır
Ölüm aşka gebe midir?
Takvimin ilk sayfaları kopartıldığında

Aşk sonsuz ateştir sönmez, üstü kül kaplasa da
Eser bir deli rüzgâr bulutlar arasından
Coşar coşar alevlenir
Yağmur olur,boran olur dalga dalga nehir
Varır engin okyanuslara
Bir damla hikmet olur

Ölüler suskun tanık
Kim ne yaşadı heybelerinde götürdüler
Şimdi çakışan iki yolun ortasında
Diriler coşkun, sanık
Yılların üstünde biriken külü süpürdüler

Osman BALKİS