Ölüler Sesleniyor Şiiri - Ferhat Arıkan

Kar yağıyor dışarda ezanlar yükseliyor
Mezarlıktan geçerken ölüler sesleniyor
Korku ile açmıştım uyurken gözlerimi
Seçemiyordum bende ki kararmış yüzlerini
Sevmenin ne olduğunu anlatacak sandım
Korku dolu kâbustan son anda uyandım
Ölüler duyamaz ölüler konuşamaz
Severken yürekler sevilmeden yaşayamaz
Haydi gelin çocuklar kardan adam yapalım
Yaparkende yüreğine sevdalardan katalım
Sevinçler ve hüzünler her zaman yan yana
Haydi bir mutluluk resmi anlatın bana
Çığ olup düşerken çığlıkları yüreğime
Hasretin pınarları akardı gözlerimde
Giderken karanlığın ışığında yollar
Serilirdi önümüze geçmişten yıllar
Sevmek günahın en ağır suçuydu
Karanlıklar gecelerde gözlerimde uyudu
Ben senin gözlerinde hapsoldum da çıkamadım
Giderken sensizliğe dönüpte bakamadım
Bakıyorum gökyüzüne kar ne güzel iniyor
Kardelenler dağlarda karları delip büyüyor
Yalnızlığın pazarına köle diye atıldım
Sevemeyen kalpte haraç mezat satıldım
Mezarlığın karşısında susan dilsiz adam
Sanki ölü sevenlerle dolmuştu odam
Gözlerimden su akar yüreğinin havuzuna
Yaslamıştım başımı da ölülerin omzuna
Kardelenler besleniyor ezanlar yükseliyor
Yüreğime gömülmüş bir ölü sesleniyor

14.02.2020