Ölüler Gözyaşı Dökemez Şiiri - Burak Ballı

Gece ve sabah arasında
Sessizlik sardı her bir yanımı
Doğacak güneşin deryasında
Uzaklardan gelen özlemlerin
Çoğalacağından korkarım

Uykusuz geçen her gecenin ardından
Sabahları kovalar durursun
Gecenin sessiz karanlığında
Seni yalnızlıklara
Bırakmaktan korkarım

Karanlık bir odanın sessizliğinde
Ciğerlerime senin nefesini çeker
Poyraz olurum
Gecenin bitmeyen ayazında
Yüzünü görmeden
Sabahların olmayacağından korkarım

Bulutlar ağlamaklı gözlerim gibi
Yalnızlığım sana hasretken
Baş harfi ben olan
Sesini her duyduğumda
Mum gibi
Eriyeceğimden korkarım

İçimdeki bu kaygılar
Seni uzaklarda sever olmamdır
Şimdi gel
Güller solmadan
Dizlerimin dermanı
Gözlerimin feri kaçmadan gel
Gel ki
Düş değil gerçek olup
Kalabileyim kalbinin en güzel yerinde

Gelemezsin biliyorum
Biliyorum ki
Ölüler gözyaşı dökemez

Ben de tam tersine
Sende gül olup
Yaprak dökümü misali
Son bulacağım

Yeni bir başlangıçta
Söyleyen dilindeki adımla
Zamandan önce söylediğim sözle
Yalan olacağım
Sana ait söylediğim her sözün esiri
Yine de ve yeniden
Seni seviyor olacağım.

Sessiz Bekleyiş