İkimizde yalnızlığa aşık olmuştuk.
Aynı yatakta sırt sırta vermiş
sevgiden uzak iki bedeniz.
Şafak atmıyordu sabahlara
Gergin donuk kristalleşmiş taş yürekler,
Ölüler gibi yalnızdık sen ve ben.
Önümüze düşen sahipsiz gölgeler
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta