Ölüler De Yutkunur Şiiri - Mert Altınkaynak

Bir iki nefret cümlesinden sonra yere serilip
Can verecekti nasılsa
Zaten, bir gün bir yerlerde onun bunu yapacağını herkes biliyordu
Yani, intihar edeceğini
Yani o, birkaç acıma duygusunun arasında kalmış biriydi
Ve sonunda ondan bekleneni yaptı, intihar etti
Çünkü, ruhundaki bu dehşetli acıyla sadece bir yere kadar yaşayabilirdi
Elinden geldiği kadar da bir yere taşıyabildi
Şimdi buna üzgündür ki, bazıları hâlâ taşımakta
Mesela, yutkunamayan ölülerin
Dişlerini çekmecelerinden çalan bir çocuk vardı
Çalıp toprağa gömerdi hepsini
Aslında o dişler bu ölülerin
Yaşamları boyunca içinde sakladıkları şeylerin birer anısıydı
Bu sefer onları sıkmalarına gerek kalmadan
Ve ölmeden önce
İçindekilerini rahatlıkla söyleme fırsatları vardı, yani yutkunma
O dişler, sadece bir iki dakikalık acı sarhoşluğu içinde
Söylenebilen şeylere hizmet edenlerdi
Ölülerken karşısında istediklerini kanlı canlı görebilenler şanslıydı
Şansızlarsa, sadece hayal etmek zorunda kaldı.