Ölüler de iyi geceler bekler

İyi geceler
Hiç anlamaz insan
sevişmek için
bir insanı aratmaz ay ve güneş
(Bunları bilmek için çocuk olmak gerekir)
Ve sevişirken kalbi küçülür insanın
(Çünkü sevişmek çocukça bir iştir)
Ve her kahve fincanında
Çocukça bir ölüm beslenir biraz
İyi geceler
Umutsuzluk bu olsa gerek
Siz!
Tanımsız aynalar
Tanımıyorsunuz beni
Tanımlayamıyorsunuz
Oysa gökyüzü tanırdı beni
Bir kuş ve bir kadın tanırdı beni
Pek tabii çocuğum olmak için
Tutunabilirdiler şiirlerime

Benim tutunduğumsa nedir
Bir can hazinesi, kendim
Oysa tüm heyecanımı yitirdim
Ölümden evvel (Ölümden bahsedilen
bu şiir senin de evindir.)
Ölmek şimdi çocuk olmanın ötesindedir
Çünkü yarın varsa
Ölmek var diyedir
İyi geceler
Ölümüm tüm uykulara hediyemdir
Ve şimdi ay
Ölmek için en güzel yerdedir
Çünkü henüz öldü pencerem
Çünkü henüz kapandı perdem
Bu ölümden başka dil
Ölümden başka din
Ölümden başka tat bilmez zehir
Tüm annelerin dudaklarından
akan bir şiir
Dünyanın tüm anneleri
Affetsin bu şiiri
Çünkü
Ölümden başka
Hiçbir şey
doğurmadınız dünyaya

İyi geceler
Lütfen kendi mezarım başında
ağlatmayın beni
Şimdi bir aynaya bakmak
bana kendi mezarım başında
ağladığımı hissettirir
(Çünkü her ayna bu vebaya taliptir.)
İyi geceler
tüm iç çekişlerin
alıngan bütünlüğü
Ve ölüm uykuları
Seninle unuttum ve öğrendim ölmeyi
uyumak için beklemeyi seni
Ey ölüm!
şimdi sen uzan ben geldim
İyi geceler dilerim
Çünkü bu
Ben ölüyorum diyebilmelerin
Dile kolay gelenidir.