Ölüler Çiçek Koklamaz Öğretmenim

Sınıfa çoğunlukla o getirirdi çiçekleri, bayram seyran demeden, herhangi bir gün aniden. Hem de ne çiçekler. Güller,karanfiller...En alasından, kucak kucak. Oysa burası şehrin kenar bir mahallesiydi. Yakınlarda ne bir çiçek satıcısı vardı, ne de çiçek bahçesi. Zaten çiçek alacak parası hiç yoktu. Okula uzak bir mesafeden gelen bu çocuk hep benden sonra girerdi sınıfa. Annesi çok küçükken terk edip gittiği için babasından da olmuştu ilerleyen yıllarda. Büyükannesinin emekli aylığı ile yaşayıp gidiyordu, bir viranede. Şehrin en büyük mezarlığının dibinde, ölülerle iç içe...Yetimliğine, öksüzlüğüne, ölü bir hayatın kıyısındaki yaşamına inat, daima gülen bir yüzle.En son bir anneler gününde çiçeklerini uzatır
..........
..........