Ölüdeniz Şiiri - Mehmet Zeki Gezici

Ölüdeniz

Gece geç geldi
yanıp durdu bütün gece
deniz içinde petrol damarları
ben yeni bir şarkıya başladım
sokak taşları bir bir çözüldü,
asfalt tasa konmuş kurşun gibi eridi
bekçiler,
yontulmuş taş parçalarından döküldü

birden elektrikler kesildi
kaldık yapayalnız
yanıp durdu bütün gece
petrol damarları sustuğumuz bu kentte
sular büyük borularda bir daha bekletildi
büyük yalnızlıklar küle gömüldü
kül, birden eski adreslere yazıldı
ben yeni bir şarkıya başladım.

Akdeniz'e açılan bir su ölebilir mi
sonra bir deniz nasıl ölebilir
kent yok burda
herşey çadırdan ve sudan yoksuluz
geceleri bu dağ evlerinde kalamayız
bizim işimiz Ölüdenize bakmak
İngiliz bayraklı üç direkli kotralara
portakal bahçelerine
üç adımlık boğaza
belki bir daha göremeyiz

ama denize bakan bütün yamaçlarda bir fidan bulunur,
Ölüdeniz de portakal ve çam ağacı
biz konuştuklarımızı şuraya gömebiliriz
bir dalsak suya parmaklarımız yanabilir.

Bak ilkçağ kalyonlarından biri vurmuş kıyıya
pekala parmaklarımızı yakabilir.
Ey paslı sular içindeki ölüler
ölü kalır mı demeyin ilkçağdan
elbette adı kalır gölgesi kalır
onların bekleyenlerin umudu kalır
umut hiçbir zaman kaybolmamıştır.

kalk biz oyalı satmalıyız
Ölüdeniz burada kendini saklayabilir
kenti bu akşam baştan başa dolaşmalıyız
ben yeni bir şarkıya başlamalıyım
kül yeniden eski adreslere yazılmalı.

Mehmet Zeki Gezici
[/size]