Yolun yarısını geçmiş yaşamda,
Sınavımsa yaşamak,
Ölmüşüm zaten...!
Bedenim,
Ruhum.
İsyanı mı yaşamalı.
Parça, parça olmuş,
Deşilmiş yüreğim.
Hep mi kanamalı.
Darmadağın yaşam,
Her atakta,
Tuzaklara mı esir olmalı.
Suratıma indirilen her şamarda,
Derin ahlar mı çekilmeli.
Akan gözyaşlarında,
Defalarca,
Boğulmalı mı insan.
Gülmeyen gözler,
Karanlıklarda,
Körlüğü mü yaşamalı.
Soruyorum hakka,
Suçum ne?
Ölü yaşamda,
Bitmeyecek mi bu zülüm?
24.01.2004 - İstanbul
Mehmet KalayKayıt Tarihi : 29.1.2004 17:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Kendi varlığını bile amacına feda edebilen insan iradesine karşı, hiçbir şey dayanamaz...
Başarının sırrı acıyla zevkin sizi kullanmasına izin vermektense, acıyla zevki kendiniz kullanmayı öğrenmektir. Bunu yaparsanız, hayatınızın kontrolünü eline alırsınız.Yapamazsanız, hayat sizi kontrol eder...
Eğer bir dış etken sizi üzerse, duyduğunuz acı o şeyin kendisinden değil, sizin ona verdiğiniz değerden geliyordur, onu da her an ortadan kaldırma gücünüz vardır...
Şiirler çok pesimist dostum kendine iyi bak...
TÜM YORUMLAR (1)