Ölü Vedası Şiiri - Ömer Gümeli

Hiç bir şekilde
Külden adam yapmadan
Adamdan ateş
Vicdanı bile çatlatmadan yola çıkmalı
Gitmek gerekiyorsa

Diyeceğim vardığımda
Etimi verdim kemiğimi
Doyuramadım gitti
Daha canımdan gayrı
Ne'm kaldıydı

Ve eyvallah deyip desturu
Kuşanıp yeni sofraya günü

Diyeceğim vardığımda
Cehennemin kapısını tepip önüme
Paçoz doluştu da doluştuydu yurduma
Önüm ardım kibirden duvardı
Yıka yıka canımdan gayrıyı
Neyim olurdu kalleşin oğlu
Arkadaş
Arka deşçi
Diplomalı leştiler
Birer birer dizilip sıraya
Etimi verdim kemiğimi
Doydum diyen çıkmadı

Bir duadan bir şifaya
Tanrı bile duymaz
Görmez olur cehenneminde
Entelektüel görünümlü soytarıları torpil tarlasından
Tanrının zebanileri hep hoca tayfasından
Böylenin züppesinden alim m'olur ola

Hocaaa
Yakıştı mı size
Zaman veda havasını vurduğunda
Hassiktir be
Öğretinize hassiktir

Şehir durur yerinde
Sokaklar irin tarlası
Gelen gider
Gelen gider

Gittiğim yerden geldim diyeceğim
Gül kokusuna
Üstüm başım pılım pırtım
Yırtık pırtık ömrüm
Yine de hiç bir ite diz çökmemişim

Büyüktüler ve kibirli
Yenilmez sanılan zebaninin ordusuna
Nefer gibi
Sizin olsun be
Zaten hep size Türkiye tapusu

Bir kent uyur kış bahçesine
Bir ben uyumsuz
Asrın uykusuzuyum
Bir kent tapınağının üç bin yıllık
Türküsü benim
Kızıldı çığırılan
Henüz Allah bile yoktu orada

Tütsülenmeye
Diyeceğim vardığımda
Pılım pırtım aklımda
Sazdı sözdü güzeldi
Anam henüz gitmedendi

Ne diyeyim
Çok uzak yerden ağardım kel başımı
Çok uzak yoldan
Eyvallah deyip desturu buraya
Kentinize ölmeye geldim...
/
Marmaris Günlüğü