Bir ölü toprak
Üstünde ne gül biter ne diken
Dört mevsimi de koynunda barındırır
Hiç bir zaman sormaz
Kış' mısın, yaz' mısın, bahar' mısın diye
Devamlı koynunu açar
Dört mevsime
Basıp basıp ta geçerler
İçinde neler olduğunu bilmeden
Çiğneyip giderler
Seni;
Ölü toprak diye bilirler
İyisi mi
İçinde kalsın her şeyin
Ne bir çiçek versin gülün
Ne menekşen, karanfilin
Bırak ta herkes
Seni ölü bilsin...
Kayıt Tarihi : 19.1.2009 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
24-01-1989
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!