Ölü Toprağı Şiiri - Ahmet Volkan

Sen ölmeden,
Zehirli sarmaşıkların vardı başucunda
Ve zambakların hep karbeyazdı
Ellerin çamurdan alev olur
Matemin ıslanırdı ufkunda...

Sesin,
Ucuz bir rol endamı
Ve zahirin hor bakardı
Hep kir tutardı toprağın
Gözlerin renksiz bakardı

Sitem gözyaşları,
İçindeki çocuğu çağırır aslında
Ya da kalan son insanlığını.
Mecburiyetsiz ve sebepsizsin
Karsılıksız çeklerim onlar sana.

Çaresiz çocuk,
Yarım kalmış işte ortada!
İnce masum elleri yanmış,
Yüreğinde sahipsiz bir ceza.
Sana uzanır çamurlu elleriyle
Kulağına susar ve gözlerine ağlar,
Sorusuz bakar cevabına.

Elleri sarmaşık rengi yeşil,
Teni zehirli zambak beyazıdır,
Kirletmez çiçekli elbiseni.
Son bir kere dokunur
Ve son bir kere siler yaşlı kirpiklerini.

Haksız haykırışlar ve cinnetli bakışlar,
Karşındadır işte gördüğüm rüya
Ölüyken ve sahteyken bedenin
Yeşil sarmaşıklar gibi sarıl
Ve çek beni kirli toprağına...

(02-12-2004 06:34 - Viyana)