Ölü Toprağı Şiiri - Melikşah Sancaktutan

Şu dert ve düşünce karanlığına onlarca satır düştü.
Yüzlerce şairin eli kulağında,
Binlerce şiire selalar okundu.

Toprakla aramdaki geçmişi unuturcasına sevmiştim birini.
Lakin yorulmuşluk, zekatıydı bedenimin;
Yeşerdiği çocukluk zamanlarından gelen…

Büyüdü sonra o çocuk, her şafakla.
Düştü bir yaprak, toprağa özleminden.
Çınar ağacı oldu yaşanmışlıklar...
Yağdı yağmur,
Esti rüzgar.
Şimdi bir ağaç biliyorum, ilkbahara hasret.
Bir de onun rengine, aşık sonbahar...