İçimde, geçmişe ve sana dair öyle çok acı birikmişti ki,
alt alta yazılsalar, hiç utanmadan şiir olacaklardı!
Bu yüzden kesip bileklerimi kör bir jiletle,
giderken söylemeye bile korktuğun her kelimeni tek tek heceledim.
Ve kanımla yazdım, kimseye söylemez diye tüm sırlarımı korkusuzca paylaştığım
dört duvara: “Bir şi-zof-ren-sin sen! Se-ni se-ve-mem! ”
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
