Ölü Sokaklara Gömülüdür Düşlerim

ölü sokaklara gömülüdür düşlerim
loş ışıklar altında güneşi beklerken
çığlık çığlığadır baykuşlar
bir çocuk gibi hıçkıran ay karşısında
wahşi bir senfoni diriliyor kulaklarımda
... oysa yol kenarına dökülmüş varoşlardan ibaret
bir ressamın tuvalinde sevişenler
sanat adı altında küstahça
ve hayat çok anlamsızdır o an
kırık bir camdan dışarı bakarken
yitirilmiştir
belki bi umut denilenler
küfre karışmış mısralar gibi
sevdalarda silinirken hafızalardan
düşlerin gölgesindeki
ayak sesleri kalır geriye
ölü sokaklarda
kimsesizlik adına...