Ölü Sevgili Şiiri - Ömer Şancı

Uzakta bir sevgili ölüsü.
Hasreti boğmuş toprağı,
Zülüm ün hesabıdır bu
Kıblesi yok.
Ölüm ona sığınmış ruhumdu.
Ne kadar uzakta olduğum,
Sığındığım bedenindeydi.
Masaldı düşlediğim öykü.
Onu aştı ve hiç ulaşmadı bana.
Kimsesizliği ondan öğrendim.
Ne kadar yalnız olduğumu.
Ömrümün yalan yarısı onda kaldı.
Diğer yarısını ben kurtardım.
Artık gecelerde uyuyabilirim.
Hoyrat fısıltıların,
Delik deşik ettiği günlerime,
Ölü sevgiliyi konuk etmeyeceğim.
İhtirası ona ihaneti yüreğine kalan.
Hiçbir mevsim yapraklarını dökmeyen
Bir ağacın gölgesinde sevse ne olur,
Ölse ne olur?
Toz toprak cehennem gibi sıcak bir yerde
Uzanmış ölü sevgili.