Ölü bir kentin;
Köşesi olmayan sokağında!
Kayıp bir ruhun; ölü sevdasının ayak sesleri,duyuluyor!
Adımlarını sayarak; karanlığın dokunuşları ile...
Gece; gönül matemine bürünmüşken!
Acıları,kuşatmış kabuslar takılır; virane kalbin peşine...
Herkes uykusunda pembe beyaz düşlerin içinde iken;
Uykusuzluğun koynunda yürüyordu,
Kayıp bir ruhun; ölü sevdasının ayak sesleri...
24.3.04
Sırma MersinKayıt Tarihi : 24.3.2004 13:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uykusuzluğun koynunda yürüyordu,
Kayıp bir ruhun; ölü sevdasının ayak sesleri...
Bu bölümü çok sevdim şaire..yüreğinize sağlık..kutlarım
TÜM YORUMLAR (2)