Ölü Şehir Şiiri - Ömer Gümeli

Kara bir deliğe her akşam
Koşar adım
Çamurlu sokaklar
Lambalar sarhoşlarına göz kırpıyor
Her yönüm yarım
Darmadağın
Cılız hatıralar
Islak umutlarım
Burnumda sarılmaların ağır kokusu
Hayallerim
Bu veba geçecek
Bu kara delik benden elbet vazgeçecek
Evlerde lambalar yanıyor
Tül perdelerin ardı sıcak
Parmaklarım uyuştuğunda kıştan
Boş yolda böğrümü yalayan ayaz
Yanı başımda köpekler havlıyor
Kulağımı tırmalayan kahkahalar
Çatlamaktan tükenen dudaklarım
Şemsiye niyetine sığındığım ağaçlar
Doyarım diye dillendiğim kuzum hatıralar
Bu hava berbat
Kirlenmişliğim benim
Kara ömre esaretliğim
Kalk gidelim
Belki
Belki diğer sokakta açık bir kapı vardır...