Ölü Şehir Şiiri - Muhammed Okay

Sen, yoksun ya;
Yok sanki kimseler şehirde.
Sanki yaşamın tüm izleri ve sesleri
bir bir silinip yok edilmiş içimdeki şehirden,
İçinde olduğum şehirden.
Sanki Moğol istilasına uğramış her yer
Bakındığım her nokta,
Gezdiğim her sokak;
Üzerinde dumanlar yükselen bir mezarlık silüetinde.
Her şey bitmez bir mâtemin renginde,
Her şey yokluğun hüviyetinde.
Sanki ölüm kol geziyor,
Sanki kanlı çarpışmalardan sonra
teslim olunmuşluğun mecburiyeti rehin alıyor her yeri.
Şehrin;
Tüm sokaklarında ölümün çıldırtan sessizliği devriyede,
Tüm pencerelerinde ölü kuşların kanat izleri yansımakta,
Cılızlaşan ışıklarında  ise körlüğün uçsuz bucaksız siyahlığı
durmaksızın büyüyor.
Büyüyor ve beni de tüm şehri de esir alıyor...