Ölü Şeher Şiiri - Sevinc Arzulu

Bu gün səhər,
Qarşıladı yenə məni
Ulu şəhər.
Nə səsi var, nə sədası.
Nə nöqtəsi, nə nidası.
Ölü şəhər.

Səsi gəlməz nə itinin, pişiyinin.
Kimsə çəkməz keşiyini
Xatırlar boz
Çölü şəhər.

Nə işə gedəni var,
Nə idman edəni var.
Maşınların səi-küyü,
Bürümür ki yeri-göyü.
Qismətini sükut ilə
Bölüb şəhər.

Sükut edir binalar.
Sakitliyin lal dilini
Ilahidən başqa axı, kim anlar...

Səkkizin yarısıdrı,
Heç quşlar da uçmayır.
Qar-qar edən qarğalar da
göydə qanad açmayır.
Heç Günəş də işığını
Əvvəlki tək saçmayır.
Hüzndədir bu şəhər,
Hüzurdadır bu səhər.
Iki günü yaşayarıq birtəhər...