Ölü şairlerden kalan

sevdiğimiz her şey öldü
biz ki ölü şairlerin çocuklarıyız
ve geçmişinden bıçaklanmış yarınların
bir ata sarılarak ağlamanın parantez içinde saklı
bütün zulümlerin isyanı
herkesin öldüğü, tanrının güldüğü bir traji-komedyadır
toprağın ağıt diye yaktığı
sarhoş bir kahramanın vasiyetiyiz
az gidip çok debelendiğimiz
bir galaksi masalında

huyumuz kurusun ki
maviyi kaybettik güpegündüz
kraldık, kraliçeydik monarşik 8-6'larda
ve akşamları sersefildik; açlıktı tek eksiğimiz

sevdiğimiz her şey öldü
önce şairler gitti
sonra perdeler indi; kırmızı ve ağır
sonra kuşları kafesledik
onlar ki şairlerin atası

kuşlar uçmayınca
hayat daha ne kadar kısalır?
şimdi biz kimin şiiriyiz?
şairler bile gittiyse
hangimiz kalacak kadar liriğiz?

Esra Başak Yılmazer
Kayıt Tarihi : 3.9.2024 10:05:00