Içine kapanık bir gençti SEDAT..
Tasasız gözükürdü, gülerdi aldırış etmeden.
Gözlerinde ki derin hüznü anlamak zordu...
Iyi saklıyordu içinde ki fırtınaları...
Dudaklarında yarım kalmış ezgilerin sıcaklığı,
Evladını kaybetmiş ihtiyar ninelerin, feryatlarını andırıyordu...
Bazen kayboluyordu...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta