Ölü Şair Şiiri - Sedat Önler

Içine kapanık bir gençti SEDAT..
Tasasız gözükürdü, gülerdi aldırış etmeden.
Gözlerinde ki derin hüznü anlamak zordu...
Iyi saklıyordu içinde ki fırtınaları...
Dudaklarında yarım kalmış ezgilerin sıcaklığı,
Evladını kaybetmiş ihtiyar ninelerin, feryatlarını andırıyordu...
Bazen kayboluyordu...
Bedeninin derinliklerinde ki sorunlarla boğuşuyordu
Belli...
Maziden arda kalan yıkık döküntüleri derleme hesabı...
Nerde yetim birini görse, gözleri dolar titrerdi eli...
Bir sabah evet günün erken saatlerinin birinde...
Karşı apartmanın önünde ki kalabalık.
Bende derin düşüncelere sebep oldu...
Belli ki; sedat hastalığa yenilmiş, azrailin ardından gidiyordu...
Ardında ağlayan gözler bıraktımı bilmiyorum...
Ama o boş yere yaşamadığını biliyordu...