[“ölümden en iyi bahsedecek olan ölülerdir”-Renard]
‘Orcus veya Pluton, Dite ve Arcadia
ülkemi ararken çarptım o çıplak dağa’
ne ararsan canının arzuladığı yerde
ezginin izinde defnenin dibinde bulursun
alçalmadan yükseğe ermeyi bekleme, yorulursun
eğri yansımalar çarparlar suratına
geriye bakma ölü bir deryadasın
hem kalbin kanıyor sen yaralısın
yara deyip geçme, zamanın birinde
gezgin bir dervişti düşmüştü bu hâle feleğin kuytusuna
hana yanaştıysa da yaranamadı şarabın tadına
beldesine de küsmüştü dünyasına da
deli derviş koydu ahâli onun adına
ve kimse kara bir çiçek bile kondurmadı yâdına
döndü gitti derviş öldü bitti,
öykü belli seni pek sarmadı
soranın gelmese de sarmalı yaralarını
kalkma kardeş, dur, ne sanıyorsun
aldanma kimseye der diye sen şusun
ölüyorsun, ama susuyorsun anlara kana kana
ambrosia kokusu ab-ı hayat suyu
ne ararsan bak cânının kuyusuna
orada bulursun..
(Mum 20/9)
Serkan DoğanKayıt Tarihi : 25.9.2003 20:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ölümden en iyi bahsedecek olan ölülerdir”-Renard]
halbu ki ölüm,ölüler için değil yaşayanlar içindir,eğer ölüm bir köprü ise geçenlerden çok geçeceklerin bahsetmesi ve düşünmesi gerekir.
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)