Ölü'mle Yan Yana Şiiri - Nefes Sahfa

Gökyüzüne bakıyorum
Bulutum teneşire çalıyor
Dalgalanıyor yapraklar
Uyanıyor gün birden
Bir ölmek yeşeriyor
Seküler korkuları gölgeliyor
Kalbimi bölük bölük yakan güneş
Resmimle ilgilenmiyor birinden başkası
Günahlarım yayılıyor burun karartıcı miasmayla
Soluyan kıvranarak yaşam akıtıyor kilitli taşlara
Yanıyor florasan
Ne dalga, ne de tanecik
Kalp çarpıntılarıyla yayılıyor ışık
Gece siyahları aydınlanıyor
Fakat tehlikeli ara sokaklarda
İnsanlar her zaman saklıyor
Saklıyorlar
Çöz dilimin bağlarını
Haykırmak istiyorum
Hiçbir arkadaşım yok
Resmimi inceleyen adam dışında
Olmasını da istemiyorum
Şampanyadan göletlerde yüzmekse bedeli
Dünyaya dönüp tüm suçlarını kusmak, kusmak istiyorum
Fakat dünyanın bir suçu yok
Suç insanların
Ben sen o biz siz onlar yüzünden
Soluyor çiçekler
Bulutum teneşire çalıyor
Ağlıyorum hüzünden
Arkaplanda kemençeler
Ve tehditkâr bir piyano çalıyor
Kuşlukta okunan
Kargaşalı dizelerde
Dışımda bir oda
Betonlardan dokunan
İçinde bir buton
Bassam her şey bitecek
Sokaklara saçılacak saklanan kötülükler
Zehir karışacak meylere
Bira şişeleri paramparça olacak
Bassam her şey bitecek
Asfalta gömülecek ben ve günahlarım
Cehennemde uyanıp dünyaya "Hepsi rüyaymış!" diyeceğim
Ölümle yan yanayım
Yakında alıp başımı gideceğim
Bulutlarda yıkayacaklar beni
Bir ölmek solacak
Gece olup
Bir gün uyuyacak benim için
Kararan kalbimi
Ay ağartacak belki
Fakat bana on dördüncü bir şans daha vermedin
Ben düzelebilirdim belki de
Mesela
Gömmeseydin ellerimi
Kaldırıp göğü işaret edecektim
Gömmeseydin dudaklarımı
Var olan düzene sövecektim
Beşer kokan kelimelerimle