ÖLÜ KUŞLAR iÇiN ÜZÜLME Şiiri - Yorumlar

tekrar okumak zevk ve haz verdi hocam kutluyorum..saygmla..

Sayfadan bir kez daha okumak çok güzeldi. Sayın Özeren'i kutlarım...saygıyla

Sayfadayım.. Değerli Öğretmenimi ve şiirini bir kez daha kutluyorum...

kalem yüreğinize saygıyla tebrikler üstadem tam puan listemde

Tekrar okumak çok güzeldi..

Hep doğrulardan ve en güzel duygulardan yana yazan usta kaleminizi ve o güzel, şiir dolu, şair yüreğinizi sonsuz saygı ile selamlıyorum sevgili can şiir ablam..

Sağlık ve mutluluk dolu nice başarılara dileklerimle..

Gördüğümüz, dokunduğumuz, hissettiklerimizin algılanma biçimi ve derecesi kadar güler, gücenir, kızar ya da ağlarız. Mutluluk ya da gözyaşı algılanmış çevrenin bir sonucu olarak üretilen ve insanın varlığını kanıtlayan ürünlerdir diye düşünüyor ve şairi kutluyorum.

Kuşkusuz her okuyan kendi penceresine koyacak şiiri, baktığı yer kadarını görecek, anlayacak...
Nedense 'hicvediyor' izlenimi bıraktı şiir bende... Hoş, zordur hiciv yazmak, önce zeka işidir, sonra da 'taşı gediğine koyma ustalığıdır...'
Çocuk ve Ölü Kuşlar... Düşünülmüş, iyice düşünülmüş imgeler sanıyorum... Kuşlarla hep dost olmadık çocukluğumuzda, yazsak bile gerçek bu değil, benim gibi sapanla bahçe aralarında kuş avlayanlar bilir...
Şaire 'göç yollarından, uzun meşakkatli bir serüvende' ölmüş olanlardan bahsederken, yavrulara ilgisini çekmeye, onlarla avunup, yetinmeye çağırıyor çocuğu... O çocuk 'ellerinin arasına almış yüzünü...' Acaba kuşlar mıdır düşündüğü, yani ölü kuşlar mıdır, yoksa yavrular mıdır, 'dallarda cıvıldaşan, oynaşan?'
Şiirin düğümü 'ölü kuşlarla imlenenin, uzun yollarda çile dolduranın', bu yolda telef olanın 'gerçekliğinde' yatıyor...
Çocuk ise 'az haşarı' biri galiba... Ya da kendisini hala çocuk gören, çocukça davranan...
Belki de farklı bir bakış açısı benimki... Ayrık düşmek olağan bence...
Şiirin kurgusu, başlığı ile örtüşen anlatımı gayet başarılı... Ama eğer doğru anlamışsam, esas başarı ince bir hiciv ustalığında...
Şiirin düşündürdükleriydi Öğretmenim... Tebrik ediyorum, içtenlikle....

Bolca şiirin dolaşmakta olduğu bir yazın coğrafyasındayız.Bu büyük trafiğe dahil olan her kalem denemesine' şiir diyecek miyiz,demeyecek miyiz?' Ya da okuduğumuz metinleri nereede konumlandıracağız?

Soruları çoğaltmak olası.Bu kaygı,toplumsal yozlaşmaya koşut olarak genelde yazınımızda ,özelde de şiirimizde de var.

O zaman 'seçici' olmamız gerekiyor.Okuyacağımız metine koyulmadan önce kalemi tanımamız gerekiyor.

Adını oldukça özgün ve çekici bulduğum ÖLÜ KUŞLAR İÇİN ÜZÜLME şiiri için de durum aynı.
İyi ki ÖZEREN imzası var altında.

Şiirin içeriğine girmeyeceğim.Çünkü o içerikte çok anlaşılabilir bir kısa metrajlı film sizleri bekliyor;prodüksona dahil olan her şey somut;olayın jönleri bizlerden biri,süflörün sesi tanıdık...

Kendisi gibi olmalı Şair.Yaşama kendisi gibi olarak dahil olmalı ve tapınma duygusundan sıyrılarak yazabilmeli olaylar/insanlar hakkındaki düşüncelerini,duygularını.

Bir şairin kendi olması için ,kendisini yaratan ortamları iyi gözlemlemesi,oradan net görüntüleri projeksiyonlaması,oradan beslenmesi ve geçmiş/şimdi bileşkesinde çözümler üretmesini bir başına yapmayı başarması gerekmektedir.

Tüm bunlar bir 'sıçrama' sorunsalıdır aslında.
Has şiir için bu sıçramayı yapabilen şairlerden biri Değerli ÖZEREN.

Okumakta olduğu(n-m)uz bu şiir bu savımı destekleyici veri özelliği de taşıyor.

'-Niye şiir yazıyorsun?' sorusunu beklemek yerine '-Niçin şiir yazıyorsun?' sorusunun yeğliyor olmalı Değerli ÖZEREN.

Kutluyorum Efendim.
Nice yazmalara...Erdemle.

hep çocuk olsaydık hiç büyümeseydik... insan yaşlanırmış ama kalp hep genç kalırmış. hayat herşeye rağmen çok güzel...
umudumuzu yetirmeden hayattan zevk almalıyı bilmeliyiz. yüreğinize sağlık..

Keşke çocuk olabilseydik yeniden

o saf günlere dönebilseydik...

paylaşıma çokça teşekkürlerimle

sevgiyle

Şiir ola