Ölü Kurt Şiiri - Muhammed Onur Üstüntaş

Susuzluğun tetabukları doğurduğu Ağustos sıcağında
Bir ben miyim kucağında kutsi duyarlar taşıyan?
Cilalanmış pürüzlerini örten şeytan ocağında
Bir peri var insani sitemleri kanatırcasına kaşıyan.
Bir perinin varlığıyla avunmak alçaklıktır
Çünkü insan müsaittir cilalı pürüzlerin icbarını bilmeye
Cilalanan nice ocaklar gören kalbim kaçaktır
Çünkü ruhum mecburdur tırpanları bu küreden silmeye
Ben ki ruhuma sığınan başkaları gibiyim
Beni ben yapanlar yüz tutar yamyam dişlerince yenilmeye
Beni ben yapanlar suçunun farkındadır
Kendilerini kendileri yapmadan
Beni ben yapma hadsizliğiyle
Şerre doğan bir günün şafağındadır
Şafak pususunda azılı aç kurtlar bekler
Kurtların ölümü ise pusuya yatılan dağdandır
Hangi dağda kurt öldü sahi ?
Ölü kurdu yattığı pusuda bulamazsak eğer
Tenimize değen her zerre göğün öfkesiyle yağandır
Ölü kurt şimdi ruhumuzca bulunmayı bekler
Ölü kurdu tenlerin bulacağı yalandır
Ölü kurdu gözlerin göreceği yalandır
Ölü kurt alçak cesedini görmeyi
Yalnız, ruhlarımıza mümkün kılandır.