Ölü Kumrular Şiiri - Olgun Ekinci

Ne zaman aklıma gelse yokluğun
Yaralı bir kumru yerleşir içime
Ürkek, kırılgan, kanatsız
Usulca kıvrılırım ceplerime

Ve delidir öpüşlerim bilir misin?
Sahi hiç öptüm mü yüreğinden?
Soluksuz
Yıktık mı seninle ten duvarımızı
Meçhule giden yolda sorgusuz

Sonsuz okyanuslarda mavi ben, yunus sen
Dans ederdik özgürce
Her kavuşma ateşinde
Kavrulurken tenlerimiz
Yeniden doğardık sevişmelere

Üşümüş ayrılıklar var tenimde
İçime ölü bebekler doğar senden
Sözlerinde boğdun beni
Oysa ne çok söz verdin

Yokluğunda üşümüşlüğüm
Öpemediğim yüreğindendir sevgili
Gözlerime her bakışın, içime yolculuğundu
Üşüyordum, sen bilmiyordun

Ben miydim üşüyen sonsuz sevgim mi?
Ah bilmedin yetinmeyi
Göremedin
Gözbebeklerimde dans eden adını

Şimdi ve her zaman
Geceye sardığım adındır ısınmak
Titremek sende, tende, gözlerinde
En yoksul yanımdır

Geçmişi kesip üstüme yapıştırdım
Güzel günleri ve beni yok sayma diye
Avuçlarında soldum
Ve adımı istemsiz heceleyen
Dudaklarındı

Oysa dün soğuktu sevgili
Yarını bugüne eklemeden
Avuçlarımda nefesin, dilimde adın
Esen yeldin dudaklarımda
Sen yine gel
Bu gece gel
Uçurum kenarı sevdamıza

Hatırla
En sevdalı yanımla ittin uçurumlara
İnatçı bir sitemdir sana
Gurursuzdur sevda derdim
Şimdi ömrüm(üz) gebe ayrılıklara

Kırık kanatlarımla sarıldım
Uçurum başı sevdamıza
Her uzanışım kırılgan
Tenim sevda yanığı
Gurur, sitem yakışmadı
Ya dön, ya rüzgâra bırak beni

Rüzgârım yaksın şimdi
Kanasın ellerin bizsizliğe
Dönemem yar beni vurduğun şehrine
Eğil, koy başını yere
Dualar yolla bize
Tanrın affetsin seni
_ Kumrularım öldü sevda içinde

ADANA