Uykuda ölü kentin insanları…
Gökyüzünü, ölüm bulutları kaplamış.
Gözlerimi açtığımda,
Dost olmadığını görüyorum yalnızlığımın,
Tutsaklığımın yabancı olduğunu…
Son pişmanlığında ümitsizliğim…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Ölü mısralar dökülüyor,
Güneşin yaşlı ışınlarından,
Sözcükler anlamını yitirmiş çoktan…
Kanlı dişleri görünen canavar,
İntikam alıyor insanların mutluluğundan…
cok cok güzel bir siirdi...yüreginize saglik...tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta