Uykuda ölü kentin insanları…
Gökyüzünü, ölüm bulutları kaplamış.
Gözlerimi açtığımda,
Dost olmadığını görüyorum yalnızlığımın,
Tutsaklığımın yabancı olduğunu…
Son pişmanlığında ümitsizliğim…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Ölü mısralar dökülüyor,
Güneşin yaşlı ışınlarından,
Sözcükler anlamını yitirmiş çoktan…
Kanlı dişleri görünen canavar,
İntikam alıyor insanların mutluluğundan…
cok cok güzel bir siirdi...yüreginize saglik...tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta