Ölü Kentin Çocukları

Ses veren yok çığlığına,
Ölü kentin çocuklarının…
Gökyüzünden indiriyor,
Tanrının lanetlediği
Namert eller ölümü,
Yedi başlı canavar gibi.

Duyarsız bütün dünya,
Dehşeti gizleyen gecelerde
Ölü kentin çocuklarının çığlığına…
Ne doğu duyuyor,
Ne batı,
Ne de uçan saraylarında
Bin bir gece masallarını yaşayan
Arap şeyhleri…

Ölü kentin çocukları,
Hoşça kal diyemeden düşlerine,
Katledilirken vahşice,
Siyonist emperyalizmin
Acımasız soy kırımında,
Ses veren olmuyor çığlığına…

Artık ne çocukları var ölü kentin,
Ne de çığlıkları.
Duyulsa da bir anlam taşımaz,
Uygar insanlık adına…
Uygar insanlık diye bir kavram
Kalmışsa eğer…
Benim için anlamsız…
Benim için anlamsız….