Ölü Kentimin Sokaklarındaki Yangın

Her gün suçüstü yakalıyorum kendimi, bir cinayetin eşiğinde.
Kirpiklerimden kurşun yağıyor sabıkalı geçmişime
Darağacında sallanıyor, içimdeki çocuk;
Musalla taşında uyuyor, sol yanıma çöreklenmiş yalnızlık.
Öksüz kalıyor, karantinaya alınmış gülüşlerim…
ve ben, kör kuytularda intiharımı izliyorum.

Bigün apansızın sen geliyorsun;
Hüznün işgal ettiği yüreğime yoldaş oluyorsun, bilmeden!
Prangalara vurulmuş duygularım ayaklanıyor;
ihtilaller kopuyor sana doğru.
Sürgün taraflarım, sana sürülüyor.
Mühürlenen yüreğim(d) e kilit oluyorsun;
ve artık ben, sadece sana açılıyorum.

Kördüğüm olmuş karmaşıklığım, çözülüyor sesinle
İçimdeki dehlizlerde saklı kirleri arındırıyorum sende.
Tövbem oluyorsun...
Geceye yasladığım bakışlarıma inat;
kabrimin karanlığını yırtıyorsun,
bir ışık haresi oluşuyor gözlerinde.
İlmekliyorum cılız bir umudu sana;
ve artık, sadece senin için, her gün yeniden doğuyorum.

Sükuta verilmiş yeminlerim bozuluyor;
ölmüş kelimelerime can sızıyor seninle.
Nokta koyduğum satırlarıma parantezler açılıyor;
beni çepeçevreleyen.
sesin değiyor lal olmuş şehrime;
ve artık her köşe başında sadece seni sayıklıyorum

Kışa mahkum edilmiş mevsimlerim bahar oluyor ikliminde;
Bir infazdan başka bir infaza atı(lı) yorum.
Tutsağın oluyorum, tut(a) muyorum kendimi.
Yalnızlığın öptüğü hücremde titriyorum...
ve artık sadece seni üşüyorum...

Hasarlı ruhumu yıkıyor, merhem oluyorsun;
oluk oluk sen kanıyorsun nasırlaşmış yaralarımdan.
Boğazımda düğümlenen, sancılı acımın ahını alıyor;
yüreğime maneviyat dokuyorsun.

Kanlı gözyaşımın diyeti oluyorsun;
sensiz geçen anları(m) ın bedelini öde(ti) r gibi.
Gökyüzünü giyinip, çölümü senle ıslatıyorsun.
Çoraklaşan mabedimde, yeşeriyorsun;
Ellerim açılıyor, duam oluyorsun.
ve artık avuçlarımda sadece seni soluyorum.

Durduğumu sandığım hayat bir bir sana akıyor.
Yetişemiyorum...
Üzerine mil çekilmiş yüreğime, son zehrini içiriyorum
Diriltmek için, Aklıma düşüyorsun.
Kelepçeliyorsun ruhuma değdiğin anı;
ve artık sadece senli bir geleceği düşlüyorum...

En mahrem duygularımla yer ediniyorsun günlerdir şehrimde.
İçimde fırtınalar kopuyor;
şiirin düştüğü yürek oluyorsun.
Düşlerimi çalıyorsun düşümde,
sesin sesim, adın adım, canın canım oluyor.
Ölü kentimin cennet sokaklarında saklıyorum seni;
En gizil halinle.
Senin bile haberin yokken...

Sensizlik, ölüm; 'sen', Ademin yasak meyvesi oluyorsun;
aklımın gidiş gelişlerinde.
Çıkmaz bir sokağın sonunda, uçurum oluyorsun.
sonu - başı yine sana varan.
Ne yana kaçsam da yine sana düştüğüm.
Yangınıma dökülen ateş oluyor;
ezberlerimi bozuyorsun.
Çaresiz teslim oluyorum.
Sırtımı dönüp şehrin hurafelerine;
kefenimi giyiyor, sana göçüyorum...
Fatih ÇINAR 28/01/2010