Ölü Kadın Şiiri - Kamil Serdengeçti

Ben ne bileyim ölü kadın
Kırmızı artık bir renk midir
Senin saçın
Bu ellerin saçında işi nedir
Bu eller kan
Kan bu ellerde
Bu ellerde donmuş kanın
Ve o çiğ ıslak gülüşünde katılmış
Son acı çığlığın
Ve bütün atılımların
Artık dişinin ucunda
Bir kırık virgül gibi
Kimsenin görmediği
Tutsak
Can pıhtısı
Gizli yürek köklerinden
Kan pıhtısı
Dudağının üstünde
Ölüm
Ölüm orada açarken
En güzel kokulardı
Ve hiç korkmuyordu soluğun
Hiç kesilmedi çünkü
Üzerinde gülüşler
Saydam billûr kemikler

Ne işin
İşin ne elimde
Çek gözlerini
Ölü kadın
Burası çelik ciğer fırını
Haddehanesi
Boşaltma gözlerini
Yanıyorum
Suçluyum biliyorum
Ben seni bilmeyen
Sen yaşadığın
Bense
Yalnız seyrettiğim için dünyayı

Biliyorum
Hepimiz sırayla
Sıramızla bu ipe
Gözlerinin ipine
Dizileceğiz
Ve orada
Bu kahrolası bakışa
Hesabımızı vereceğiz
Ve
Kafatasında o saklı utanç gizi
Belki en utangaç gizin izi
Senin
Bütün ömrünce alamadığın
Tadın
Senin
Kanın kadın
Ellerimizde
Ve bu boğuk öksürüklerle
Senin
Yalnız on karış altındaki
Yosun kokan deniz toprağının
Mahşerine
Bir tekmede ineceğiz