Ölü Güvercin Efkarı Şiiri - Oğuz Kılıç

ölü doğan güvercindir istasyonun rahminde bozbulanık düşlerim
ıssız istasyonun rahmine akar lokomotif zekerinden zehirlerim
yüreğine sürgünlüğün ızdırabı mühürlenmiştir soykütüğüme orda
Göğsüm ki:içersinde şizofrenik sanrıların kaynaştığı uğultulu uçurumdur
Sen: göğüskafesimdeki uğultulu uçurumda kanatlanan vahşi dişi kuş!
Kanatların yankısı karabasan kılıçlar gibi göğüskafesimde ulur
Kancık ihtilallerden devşirilmiş karanfil cesetleri bıçaklarla vurulur
Elektrik yılanlarının ideolojik işkenceler üflediği sanrıdır bu
Buz saçaklarından ölügüvercinler damlar militan sanrılara
İşkencenin katranlı namı mühürlenir uğultu korkunçluğuna
Karanfilcesediyle damgalanıp intiharın esvabını giyerim
bağrımdaki demirzırhta yaftalarken engizisyon hükümlerin
elektrik yılanların panzehirsiz zehrini zemherime zerkedersin
güvercin cesetleri istasyonda şizofrenik düşlerle gerilirken bağrıma
menekşesaçlarının yankısıyla mühürlen ıslak istasyonlarda
ben kalırım işkencenin dehlizinde demirzırhla paramparça;
kançiçekleri akıtır zehirli dudakların panzehiri yoktur bu sevdada
kalırım paramparça ideolojik hücresinde mapushane gözlerinin
Çünkü kabristandir artik benim giyotinden müteşekkil meskenim!
Kancık ihtilallerden devşirilmiş karanfilcesetleri gibi çağıldıyor gözlerin
Zulamda anarşist şairlerin zemheride çiçeklenen zehirzıkkımküfürleri
İle darmadağın edilirim ıssız istasyonların rahmindeki serseri cenin gibi
Ölü doğarım istasyonun rahminden kordonlarla ölür güvercinlerim