Ölü gül yaprakları Şiiri - Cengiz Demir

boynu bükük solan akşamlardan
arındırdıgım gözyaşlarımı
hasretinin mendiliyle
ikiye katladım

sesine yer bulup sesimin alacasında
kokunu daglarda yele sakladım

kefenim olsun diye
ölü gül yaprakları diktim üstüme
ölmedim...
öldü dedirtmedim kendime

bakışını gönderip baharın arkasına
yüregini yüregimin içine sakladım

çocuk küskünlüklerimi çogaltıp
çekerek hüznü cigerlerime
mayıslara şikayete koştum
titreyen üşüyen yanım sensin diye

uykunu hapsedip gözkapaklarıma
düşünü düşümün üstüne sakladım

dinlendirmedim,
dinlemedim
yoklugunun ayaz çatlatan soguk sesini

sevdanı umudumun orta yerine
gülüşünü şiirde söze sakladım

sancısız kurguladıgım yarınlarımı
sıkıştırıp üç gözlü çekmeceme
renksiz gülüşler kamarasına gizlenmedim
öyle boylu boyunca uzatıp sevda kadavramı
uyumadım sensizlige
zaten inanmadım
kanmadım
gidişine.....

bir bir kaldırarak dünyamdan
saatleri
dakikaları
ÖYLECE BEKLEDİM SENİ...
GELİŞİNİN ZAMANI OLMASIN DİYE........

4 NİSAN.1999