Ölü Gibiyim Şiiri - Zennehar Yılmaz

Gözüme perdemi geliyor kararmış mı bilmem İçim bir hoş olmuş yanardöner ölen gibiyim Kavlime elini koyma ne olur acıyor kanıyor yaralı Değmesin gözün gözüme dünyadan demini almış biriyim Bekleyişim erdi sonuna varacağım ebedi yurduma Talihler şanslar olmayacak giden uzak yolumda Elime alamam bir dilim azık ekmek ne ağzımda lokma Değmesin dünya sözün üstüme demini almış gider gibiyim Solmuyor sanki dalında güller ebedi ötüyor artık bülbüller Gamını kederini yüklediğim seferi atlar taylar gider katırlar Güneşi götürür cebinde saklar açılmasın kapansın saran hep kollar Sezmeyin sesimde yatmıyor sitem dilimde ayrılık çeken gibiyim İtiraf etmesi zordur gerçeği yalanı temizler temennisi her bir dileği Serpilmiş izime nurlu yüreği basta geç geçebilirsen yürek aşikâr Serdendi gidenler derbeder olmaz aşkına uçuşan binlerce kuş var Rüzgârın değdirme dünya ahali ölüme susamış için gibiyim Ders mi saydım yoksa test mi yalan dünyayı bastım geçtim durup kalayı Öğreten oldum riyakârlık yalan vicdansız olmayı geçemedim önünden yinede serde Kabirsiz kaldı musallasında beden arşta ulaşamadığı noktası hamdüsenası Gelene gecene seslenip haykıran duyuramayan ölü biriyim…