Ölü Evler Yortusu Şiiri - Muhammet Kayrancı

“ ÖLÜ EVLER YORTUSU “

Umurunda mı ,bilmiyorum
Üşüyorum geceleri
Ben hep üşüyorum ,yorgunum.
Biliyorum mevsim yaz,
Biliyorum açmazsın pencereni

- ah ağustos

Kan bileklerimden sızıyor.
Kan sızıyor bileklerimden ,çünkü
Seni kutsuyorum bütün duvarlara
Bir anlamı var ölümün diyor ,öbürkü
Bir anlamı var mı ölümün ?

- susuyorum .

Bir çocuk sevinçle boyuyor yüzünü
Bir usta eliyle onarıyor.
Bir şiirden anlıyorum güldüğünü
.. ahh ! ne de güzel güldüğünü
Seni güzelliyor Karacoğlan

- duyuyorum .

Dün bir eski kitap aldım
Beyoğlu’nda yaşlı bir sahaftan
adı“ atmaca uçurumu “
Turgut Günay ,diyorum
O da benim gibi unutkan

- ve eylül...

Koparıyor kirişini bir ok
Bir ok delmek için olabildiğince
Kalbim az , kalbim çok .
Kalbim uzak ,kalbim yakın
Kalbim - kalbine ....

- Direniyorum.

Eğri büğrü bir zangoç
Çirkin ve kamburuyla
Hatırlatıyor :
- çan ,çan ,çan !

Çınlıyor kulaklarımda
Bir pazar günü
Ölü evler yortusu

-Bu son ağustos.