Ölü Doğumun Yankısı Şiiri - Ege Erkek

Hayat kimisine dedirtiyor bebeğim doğdu.
Kimisi de çığlıklar atarak diyor bebeğim öldü.
Bir kibritin çakılıp kül olması kadar ip üstünde ömrün.
Bebeğini kaybetti, yaşama sevincinin ışığı söndü.
Kalbi biçareydi.
Sütüne kan değdi.

Kucağında bebeğinin morarmış etleri.
Hayatı zehroldu.
Minicik parmakları titremiyor artık kol gezse de zemheri.
Bir evlilik kahroldu.
Bebeğinin ölü doğumu dünyadaki kıyametiydi.
Tenine deri kaplı kan değdi.

Toprağın üzerinde özveriyle çalışan bir karınca var.
Bir de toprağın altında sessizce yatan bir insan.
Özetle şairin hayatı tarumar.
Uykusunu alıp götürüyor karabasan.
Yaşadıkları isyanının meşruluğu için haddikifaye mi?
Ölen bebeğiyle göz bebeğini de kaybetti.

Zira ölüm gözünü dağladı.
Günaha girer miyim hayattan edersem firar diye sordu.
Ağlayamadı, içine dönüktü göz kapağı.
Hayatla ilişkisi koptu.
Kendi canını nereye gömmeli?
Gözü kör, kulağı sağır, ölümün sessizliğini duyup eline aldığı meyvesini görebilir mi?