Ölü Dere Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

ÖLÜDERE*
Kulaktan kulağa metalik fısıltılar
Aktı tellerde, uydularda yankılandı
Ulaştı başkente sınırları aştığımız
Telaviv’den Vaşington’dan
Oysa aşmaya çalıştığımız
Açlığın sınırıydı yoksulluğun bile değil
Çalıştı uzayın metalik gözleri
Büyük biraderin kulakları
Bekledi ölüm melekleri dönüşümüzü
Kaçağa yazgılı ölüme mahkum çocuklardık
Düşlerimizin peşinde uçan kuşlardık

Uzak gökyüzünden kuzeyden
Yıldız yeliydi esen, eli ayağı kesen
Ardından ölüm fırtınası getirdi
Duyduk ıslıklarını düşerken bombaların
Sonra ……Yok sonrası bizim için
Yanıp küle döndü derilerimiz
Sıcak yuvalarına döndü katillerimiz
Uygun adım yürüyerek. Çocuklarına sarılmaya
Utanmadan onların saflıklarından
Biz kaldık Uludere’nin vadilerinde
Ondokuzu çocuk otuzdört can
Büyümeyeceğiz artık yaşlanmayacağız da

Durdu hayatımız durdu
Bir katır bir eşek kurban edilen koyun
Bir karınca ezilen böcek gibi
Mâhkum edildiğimiz kaçaktan dönerken
Gözlerimiz korkuyla dondu
Duyunca silahların sesini
Bizim için unutma hakkınızı
Kullanmayın ne olur

Ellerimiz yok tutamayız
Kanadımız yok uçamayız
Ayaklarımız paramparça
Acımız büyük susamayız.

Utandı mı bizi öldürenler
Bahçede açan çiçeklerce
Dağıldığında parçalarımız yer yüzüne
Çocuklar öldürülünce utanılır çünkü
Ocak 2012, Ankara

*Uludere.
Hürdoğan Aydoğdu