Ölü Çocuklar Şiiri - Hekim Coşkun

kocaman, kirli elleriyle
yarınları çok gördüler
tanımazdık,bilmezdik
ve bize sorulmadan sunulan bu yaşam
size keder
bize ölüm getirdi
niye?
ne tanırım SİYAHI
ne BEYAZI
ne tanırım TÜRK' ü, Kürdü Arabı?
ne tanırım SİZİ
ne tanırım BİZİ
taraf mıyım ÖLÜM’E
çocuklar
biz çocuklar YARINMIYDIK gerçekten! ?

siyah, sarı, mavi karışmıştı zamana
al yanaklar,
pembe dudaklar
süt kokan nefesimdi
anne diye her haykırışımda
yeniden yarat istedim.
bu kez seçmeliydim zamanı ve mekanı mesela.
mesela dört kutsala
dört peygambere
dört kitaba inat; gülmeliydim
çocuk avuçlarım da sevgi
gözlerimde ATEŞ
dudaklarımda AŞK mırıldanmalıydım
ninnilere karışmış haykırışlarımda.
seçmeliydim; BARIŞ annem
EMEK babam
SEVGİ kardeşlerim olsun........

ne güneş doğacak
ne sular seller gibi akacak
bombalar patlayacak,
kurşun sesleri
ve feryatlar
bu mu dünya?
ayağımı Afganistan da,
kolumu Filistin de,
gözlerimi Irakta
yani KALBİMİ verdim Ortadoğu da
siz ne VERDİNİZ?
ölüm kusan canavarlar?

ne acılar,
ne destanlar yazıldı
her duyguyu SERMAYEDAR bitirdi.
ne mülktür ki; SEN’İ alıp götürdü.
bana ÖLÜM,
sana figan getirdi...

öfke nedir öğrenmemiştim henüz,
sizi de tanımazdım EY İNSANLIK
siz de beni.
yaşımı,
cinsiyetimi.
ÖLÜMÜMDEN haberdar olabildiniz ancak,
oysa ben sizi ÖFKENİZDEN tanıdım…

cinsel dürtülerden uzak AŞKLARIM vardı
güzel kadınlara,
yakışıklı adamlara
gülen çocuklara sevdalıydım.
fiyakalı elbiselerim vardı
kırmızı pabuçlarım,tekini çaldıkları
kitaplarım vardı; dağları, ovaları, vadileri öğrendiğim
hayvanları sevdiğim, keçileştiğim inatlarım vardı
ille de istediğim,
direndiğim
ağladığım
ulaşmak istediğim hayallerim vardı
kareli defterim vardı
özenle HAYATBİLGİSİNİ karaladığım
paylaştığım KALEMLERİM vardı
çocukluğum vardı
SİLDİLER...

kalkan edildi bedenim,
sevgisiz bir dünya da savaş siperlerinde.
ben bir öğünde karnı doyan çocuktum
ana memesinden koparıldım
yaşamdan da.
iki elim,
iki küçücük ellerim yakanızda EY İNSANLIK
sizi ÇILDIRMIŞ,savaş esirleri
sizler bana değil
ben size acıyorum,
YÜREKSİZ KÜÇÜK ADAM BÜYÜKLER..

korkularımı gizlemedim karanlıktan
beklemedim aydınlıktan hiç bir şey
hep gündüzden yanaydım
paylaşmak için güneşi
ne soğuktan korktum
ne sıcak bunaltı beni,
çatlamış dudaklarım gülüşüme engel olamazdı
asiydim,
başım dik,
onurlu ve gururluydum
size benzememiştim…..