Ölü Bulundum Gözlerinde

Yüzüne geç bakakaldı aynalar,
Sen gittin, ben yersiz kaldım.
Konuşurdun durmadan, başımın etini yerdin,
Ben sessizliğime bürünürdüm dilsizliğimle.
Az yetindim ellerimdeki umutlarıma, yüreğim el vermezken.
Bir yanım zemheri, bir yanım bahar, hayatsız kaldım yaşam sandıklarımdan.
Önce kar içinde evsiz, sonra çığlıklar içinde sessiz kaldım.
Yollarına hasret, diline sonsuz lügat oldum.
Yaktım yazılmış hüzünleri, sordum sorulmamış sualleri kalbime, hissiz olup düştüm gönlünden.
Susup gitmelerin suçlu, dönüp gelmelerin kuşkulu olurdu, zamanın vakitsizliğinde.
Sen, bensiz yaşayıp mutlu, ben, sensiz harcanıp ölü bulundum gözlerinde.