Ölü Bir Şair Şiiri - Mehmet Yaş

Benim şu boynumun bükülüşüne,
Düğün de, bayram da, seyran da yetmez.
Bağrımın günbegün sökülüşüne,
Onun uğradığı hüsran da yetmez.

Hıncım zapt olmuyor ne kadar çatsam,
Yaşamak ar olur onu yaşatsam..
Bu öyle bir dert ki, nasıl anlatsam,
Tıbbın önerdiği derman da yetmez.

Gülmeyin başladı diye sekmeğe,
Çatı temelinden başlar çökmeğe
Omuzlarımdaki yükü çekmeğe,
İki yüz develik kervan da yetmez.

Her özür bir ödün izafi için,
Bin mazeret hazır bir afi için
Yitirdiklerimi telafi için,
Yasa da, ilim de, irfan da yetmez.

Ben sevdim ellerle gelin gidecek,
Her şey bir elveda ile bitecek,
Bunun da adına kader denecek,
Şahın yazacağı ferman da yetmez.

YAŞ der; yaşasam da siz öldü sayın,
Bastığım her yerde bir başka mayın
Hâlâ cesedimi alkışlamayın,
Ölü bir şaire hayran da yetmez!

21.07.1975 / Sinop