Ölü Bir Kadın Vardı Şiiri - İrfan Karapınar

Hayaller bazen tatlıdır
Bazen kâbus bırakır
Belki cennet bahçesindesindir
Belki ölüm vadisinde

Yatağımda
Zaman ve mekân kaybolmuş
Hayaller tünelinde,hız treninde
Ölüm vadisinin eteklerinde iniyorum

Ölü bir kadın ıssız gecede
Gözlerindeki boşluğa boşalıyorum
Silah pelerinli,dehşet güzel
Beni çağırıyor
Sessizliğin sesi uğuldamakta
Sanki sarhoşum
Sanki yokum
Tipiler uzanıyor
Soğuk işliyor bedenime
Kadın,buzdan elleriyle
Beni çağırıyor
Ürperiyorum

Aynalar çoğalıyor
Aynalarda yokum
Gözlerim benden kaçmış
Camdan bir kadın yakalamış
Titriyorum
Gerçekler hayallere esir
Dumanlar var
Kumdan tepecikler
Ve fırtınalar,hortumlar

Ölü bir kadın ıssız gecede
Sihirli bakışları ateş kusuyor
Baykuş sesleri,kurt ulumaları
Aşkı sayıklıyor tensiz bedeni
Yıldızlar akıyor,ellerim topluyor

Ölü bir kadın
Pek çok kadından öte
Vahşi güzel,çekici
Atmosferine girmemek
Ve tüm kadınları silmemek
Ne mümkün
Yalandan,hileden uzak
Olduğu gibi
Korkunç
Ölüm vadisinde gece bitiyor
Sorular bedenime isyan ediyor
Dönüyorum kirli dünyama
Yatağıma uzanıyorum
Biliyorum
Gerçek yaşantımın dehlizlerinde
Pek çok kadın uzanmış
Ruhumu çalmak için bekliyor

Haziran 98