Ölü Bir Çehre Şiiri - Hakkı Demir

Gözlerin ölüleri yutan toprak gibi kahverengi
Güneş en tepede ne bu soğuk ten rengi
Yüzüne bakınca andırır hüzünlü bir sonbaharı
Oysa ne yeşil yaprak çekilmiş ne çiçek üstünde arı

Sana bakınca ay gibi senden ışık alırdı gözlerim
Yıldızlar gibiydi tenin hiç ulaşamadı ellerim
Musiki gibiydi sesin maniler söyleseydin
Belki açardı gönül bahçesindeki güllerim

Hayaller dağın ardında kaldı güneş ulaşamadı
Gönlüm senin elinde kaldı kimseye yanaşamadı
Kış gibi soğuk ve sensiz bu ayrılığa
Aşkınla yanmış gönlüm alışamadı