Ölü Bir Camdan Ağlıyor Korku

Oturup penceremde rüyalar içindeyken
Salmışsam düşüncemi şarkılarla uzaklara
Bakışlarım ıslaksa yağan yağmurla
Bil ki, ölü bir camdan ağlıyor korku.

Bu şehir, bu sokaklar seni getirir bana
Ağaçlarda, masalarda isimlerimiz büyür yanyana
Bir uzak kıyı düşünürüm, bir uzak sen, bir uzak ellerin,
Yolunmuş papatya yapraklarıyla uzak bir baharı düşlerim.

Aylardır duymamışsam sesini,
Eğer dostluğumuz sınırlanmışsa,
Yer, zaman ve uzaklıkla,
Bil ki, ölü bir camdan ağlıyor korku.

Ansızın esen rüzgarla
Hayallerim yerle bir olmuş,
Sevgimiz, bir varmış bir yokmuş.
İşte, ölü bir camdan ağlıyor korku.