Ölü bir adamın gözleri sana umut olamaz

Belki bir hikayenin baslangiciydi tüm yasadiklarim,
Uzun yolarin yorgulugu var,sebepsiz acılarının tarifi olmayan bir sızı var göğüs kafesimin tam üstünde, zamansız bir ayrilikta,
Tane tane döküldüğümü soluk soluğa kaldığımı o gece anladım,
Gözlerimin kırmızıligi ve kanrevan içinde kalmış umutlarım,
Uçsuz bucaksız bir alaca karanlık hakim olmuş tüm nefesime,
Ölü bir adamin gözleri sana umut olmaz.

Düşüncelere hapsolmuş beynim,kendini sana heba etmiş kalbimin carpintisinda hatırladım senin yokluğunu,
Haykirislarim duvarlara çarpıp çarpıp bana gelince anladım yetim bir çocuk gibi evsiz barksiz bonbos bir odada sensiz kaldığımı,
Senden bir kalan anilarim,sevinclerin,gözlerin ve vurdum duymaz bakışların ardından ölü bir adamin son satırları,

Bir hikayenin toz pembe hayalere kapıldığı bir sevginin,
Kurak topraklarda yeşermeyen bir tohumun susuzluğu gibi muhtaç kalmış güneşsiz bir gece gibi gökten yere cakildigimi hissettim,
Acının tarifi yoktu,hatırladığım yürüdüğümüz sokaklar,kaldırım taslarindaki kahkahalarimiz,sahilde tebesum eden dalgalar ve rüzgarın saclarinla dans ettiği küçük bir kırıntı kaldı gozlerimden yanagimdaki gamze çukuruma düşen bir avuç göz yasidan başka ne kaldı ölü duygularımın ucurumunda,

Herşeyi unuturum sandım,dayanırım sandım hasretine,
Her surette gözlerin,her yağmurda gülüşlerin,her rüzgarda saclarin,her çiçekte kokun ve her gün doğumunda sıcaklığın kaldı avuçlarımda,
Nemli gözlerim iki yakama yetismeyen nasır tutmuş ellerim,gök yuzunun maviliği,toprağı hisseden bedenim,gelmedigin günün akşamı toprak bağrına bağrına basıyor sessziz ninilerde,şarkılarda,agitlarda,

Bedenimi saran ıslak bir nefes,bağrını yakan bir ateş,kül olmuş hayaleler,gözlerinde huzunlenmis bir pismanligin vedasinda feryat eden yüreğin,soğuk bedenime ilk defa deymis ellerin,
Musalla taşınin soğukluğunu hisedince uyandım o karanlık rüyadan,

Anladimki ölü bir adamın gozunde umut aranmadigini,yaşarken sürgün olduğum kalbim, ölürken sevginin çare olmadığını bir dünyanın iki yuzlulugune kurban olmuşum.

Demem o ki gözlerimiz açıkken,nefes aldığımız sürece kalbimize emanet edilen o sevgileri duyguları güzellikleri
Yipratmadan,
Üzmeden,
Dokmeden,
Kırmadan,
İncitmeden,
Yaşamak ve yaşatmak..

Mehmet bildir
07.01.2025
Saat:11:15