Ölü Bedenler Anlatır Sevmeyi

Ölü bedenler taşıyoruz sen ve ben...

Ne ben olmadan senin kalbin zevk alır bu hayattan,ne de benim kalbim...

Sadece ayrı yerlerde ayrı akşamlar yaşıyoruz,

Hasreti barındırarak ruhlarımızda...

Belkileri ve keşkeleri birbirine karıştırarak yaşıyoruz,

Sevgiyi hiç bilmediğimiz kasırgaların ortasında arıyoruz.

Aşkı aramak için;

Kalplerin bomboş olduğu saatlerde sokağa çıkıyoruz...

Sevda masalında yarı yolda kaldığımızın farkına varmadan yürüyoruz.

Oysa ki gönül kapımız çoktan kapanmış gelecek olanlara...

Seneler önce ölmüş bedenlere hangi sevgi işler ki,

Defalarca soruyoruz kendimize...

Cevaplarsa hep zamansız yanlışlarımız oluyor.

Bir tutkunun kederiymiş sevmek ve yalnız kalmak farkına varıyoruz...

Geriye dönüp baktığımızda ise;

O çok sevdiğimiz gülün, dikenlerinin ızdırabıymış bize acı veren,geç olsada anlıyoruz...