Ölü Aşk Denemeleri Şiiri - Mehmet Şirin Yün

Yüzündeki hüznü yalnızca aynalara sır veren bir kadının, gözyaşlarına yataklık etti omuzlarim o gece.
Kimdim?
Belki kimliksizdim,
Sormadı sadece ağladı.
Tükenmiş bir yaz sonrası, bomboş bir İzmir plajı gibi;
İçinden hırçın dalgalı,
Dışından sükuta ram olmuş sessizdi.
Lohusa dudakları kipirdayinca fark ettim,ağzının içinde keskin bıçaklar taşıdığını.
Kaçmak diyebildi sadece.
Tarihin yüzüne tükürdüğü aşklar,fırtınalı bir güne rastgelmişti.
Saatlerce ölüşmüştük o gece,
 Sen bunu öpüşmek diye algila dedim.
Kaçmak diye tekrarladı.
İzmir'in bir sahil kasabasındaki herhangi bir kafede,
Karşılıklı oturmuş bakişan,ergen iki sevgilinin,etrafa aldırış etmeksizin ileriye dönük,sızı planlama porejelerine kulak misafiri olan,
Yaram'az çocukluğuma kaçsam dediği anda;
-Anne diyen bir çocuğun sesi yankılandı.
Gürleyen bir gök gibi adeta,
Çakan bir şimşek gibi.
Üstelik şiddetli fırtına vardı yağmurla karışık o gece.
Ama dokununca çocuğun sesi, k a d ı n ı n r u h u n a e l f a t i h a diyordu bu aşka.
Hiç alişamadiği Ankara'nın politik havasına bürünüyordu kadın.
Git diyordu adama,
Git,biz ayrılığa jiletsiz intiharlarla tutunuruz, boşluğuna düştüğümüz bu hayatta.